Berat Gecesi...

Bugünkü yazım olabildiğince kısa ve öz olacak. Yazıma o büyük hayat rehberinden bir cümleyle başlamak istiyorum;

"Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Şüphesiz Allah bütün günahları affeder...O, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.” (Zümer 39/53)

İnsan, ömrü boyunca binbir sıkıntı çekiyor, unutuyor, bilerek veya bilmeyerek günah işliyor. Ve öyle bir zaman geliyor ki insan, başka bir insanı "seviyor"... Ve öyle çok seviyor ki, 21. yy'ın bayağı, yüzeysel ve sözde sevgileri gibi değil. Samimi, derin, içten ve ruhani bir sevgi... Gözleriniz gözlerini, sözleriniz sözlerini, ruhunuz ruhunu özlüyorsa ve bunu içten içe dalga dalga hissediyorsanız gerçek sevgi budur.

Bir ömür boyu sürecek sevgi dolu huzura... Ruh ömrü ne kadarsa!

Bir cümle OKUrsunuz sizi sizden alır, bir bakış, bir nefesin sıcaklığında bulursunuz huzuru... Bir hikâye yazdı bana sevgili. Son cümlesi öyle şahane ki. Benim ifademse şu;

"Rabbim siretini, suretini bana sevimli kıldı ve yüreğini yüreğime, ruhumu ruhuna ısındırdı." (^^,)

Yüce Allah(cc) hepinize saf sevgiyi, saf sevgiliyi ihsan eylesin. Bir ömür başınızdan bereket, tebessüm ve iman eksik olmasın... Geceniz mübarek olsun.

En âlâ sevgi ve esenlik dileklerimle...